گل بوته های شعر و ترانه ( دفتر دل نوشته ها )

دل نوشته های خودم در تنهایی خودم به خاطر خودم و برای خاطر خودم . . .

گل بوته های شعر و ترانه ( دفتر دل نوشته ها )

دل نوشته های خودم در تنهایی خودم به خاطر خودم و برای خاطر خودم . . .

شهادت حضرت رضا ( ع ) تسلیت باد .


امام رضا ( ع ) امام رضا


قربون گنبـــــــــــــــــــــد طلات امام رضا ، امام رضا

عشـــــــــــــق منی جونم فدات امام رضا ، امام رضا


ترنم گل دستــــــــــــه هات اذونه عشقه ، عشق پاک

عشـــــــــــــــق تو باعث نجات امام رضا ، امام رضا


شفای قلب زخمی ام عطـــــــــــــــــــر خوش ضریحته

دلم خوشه به نیــــــــــــم نگات امام رضا ، امام رضا


حســـــــــــــــــرت چشمامو بشوی با آب سقّاخونه ات

تـــــــــــــــــویی و آبی و شفات امام رضا ، امام رضا


مرحــــــــــــــــــــــــــــــــم داغ دوریت زیارت ضریحته

 ضــــــــــــــــریح پاکِ باصفات امام رضا ، امام رضا


سهــــــــــم من و صحن چشات کبوترات و دونه شون

حاجتی و یه عمــــــــــــر دعات امام رضا ، امام رضا


شیپــــور صوراسرافیل هر روز سه بار میاد به گوش

محشــــــــــــــره سوز کرناهات امام رضا ، امام رضا


من و غریبــــــــــــــــــــــــــی و گناه تو ضامنی و آشنا

ضمانتـــــــــــــــــــــی به آشنات امام رضا ، امام رضا


تب ، تب عشـــــــــــــق چشماته نگام به سوی دستاته

خیلــــــــــــــــــی دلم تنگه برات امام رضا ، امام رضا


شب ، شب شـور و بی خوابی ، تضرّع و گریه و شعر

بازم دلـــــــــــــــــــم کرده هوات امام رضا ، امام رضا


تیـــــــــــــــــــــــــــــــــر غریبی غمت ضامن آهوی دله

کن نظـــــــــــــــــری به با وفات امام رضا ، امام رضا


94/06/02

ع.ف



گفتم . . .

با سلام به محضر با سعادت تمامی دوستان بزرگوار :

ضمن طلب پوزش از همه بزرگواران بابت تاخیر چند روزه . شعری از « علی آقای واحد » ، شاعر آذربایجانی را مدت ها قبل به صورت شعر ترجمه کرده بودم ، در پست پیش رو اصل شعر و ترجمه را درج می کنم لطفاً با نظرات ارزشمندتان راهنمایی ام کنید :


گفتم . . .


گفتم : ای غنچه دهان خون چه روان کرده دلت ؟
گفت : ما را چه که از عشــــــق فغان کرده دلت

گفتم : انصاف ! اذیّت نکنــــــــــــــــم عاشقتم ...
گفت : رازم به جهان فاش و عیــــــان کرده دلت

گفتم : از شوق رخـــــــــــت گریه به چشمم افتاد
گفت : بیهوده چـــــــــــرا گریه روان کرده دلت ؟

گفنم : ای نو گل زیبا ! تویی ام باغ و بهـــــــــار
گفت : در حسرت من عمــــــر خزان کرده دلت

گفتم : اندک نکشم حســــــــــرت چشمان تو را
گفت : بی فایده چشــــــــــمت نگران کرده دلت

گفتم : آخر که اسیــــــــــــــــر غمِتَم ! فایده کو ؟
گفت : از اوّل که در این عشـق زیان کرده دلت

گفتم : آن آتش عشــــــــــــــقت چه کند تاثیری ؟
گفت : می ســوزی و آوخ ! چه گمان کرده دلت

گفتم : ای گل که از اوّل منِ گــــــــــــــم عاشقتم
گفت : روحت به چنین عشــــق جوان کرده دلت

گفتم : آواره کویت چو شــــــــــــهابم شب و روز
گفت : واحد ! که چه خوش جای مکان کرده دلت


76/09/22


 عادل فنائی


ترجمه فارسیِ  شعری آذری با عنوان « دیدیم » از علی آقا واحد .

قالب : غزل
وزن شعر : فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن
نام بحر : رمل مثمن مخبون محذوف


++++++++++++++++++++++


دیدیم . . .


دیدیم: ای غنچه دهن، کونلومی قان ائیله‌میسن

دیدی: «بی‌جا یئره عشقمده فغان ائیله‌میسن»!


دیدیم: انصاف ائیله اینجیتمه منی عاشقینم...

دیدی: «گئت!،سرّیمی دنیایه عیان ائیله‌میسن»


دیدیم: آغلاتما منی سرو بویون شوقینده!

دیدی: «گوز یاشینی بیهوده روان ائیله‌میسن»


دیدیم: آخر گوزلیم، باغ و بهاریم سنسن

دیدی: «سن عمرینی حسرتله خزان ائیله‌میسن»


دیدیم: آز چکمه‌میشم گوزلرینین حسرتینی

دیدی: «اؤز کونلونی یئر سیز نگران ائیله‌میسن»


دیدیم: عشقینده اسیرم، منه بس خیری نه‌دیر؟

دیدی: «اولده بو سوداده زیان ائیله‌میسن»


دیدیم: عشق آتشی نیلر منه؟ قورخان ده‌گیلم

دیدی: «بیچاره یانارسان! نه گومان ائیله میسن»؟


دیدیم: ای گل! من ازلدن‌ده گوزه‌ل عاشقیم

دیدی: «سن روحینی عشق‌ائیله جوان ائیله‌میسن»


دیدیم: هر گون سر کوی‌ینده دولانماقدر ایشیم

دیدی: «واحد، نه گوزه‌ل یئرده مکان ائیله‌میسن»


شعر از : علی آقا واحد

قرص قمر

قرص قمر                   


یوخدو بیرکس سولیرم من دردیمی بو دنیادا

یالقیــــــــزام من نینیوم دس یوخدو سولیرم یادا


محرم اولماز بیر نفر دوس دان سورا دوس دردینه

یاد بیلـــــــــــــــــــرم دردیمی افشا ائدر بو دنیادا


درد الینن بزمیشم بیر چاره یوخدور دردیمه

هچ تاپولماز بیر نفر بو دنیادا مــــــــــــــن سودادا


من سنین تک گورمه میشم قاش کمان نازلی عذار

هچ تاپولماز بیر نفر بو دنیادا ســـــــــــــــن رعنادا


گوزلرین بیر آهو گوزونه بنزیر اونان گوزل

گورمیشم گوز چوخلار امّا من نه هـــچ بو شهلادا


ساچلارین بیر دسته سنبول تک اوزونن آسلانوپ

من بوجور ائدیم گمان قرص قمــــــــــر دور دبیادا


سینه وی فکر ایلدیم درده سپر دور سسله سم

قلبوی مـــــــــــن بولمه زیدیم گیزلنیپ دور خارادا


من آیا اولدوزلارا  اوتروپ جفانلان چوخ قه در

               یازموشام ســــــــــــوز شعرگونه امّا نه بو شیوادا



71/10/16

ع.ف

زبان شعر : ترکی آذری

قالب شعر : غزل
وزن شعر : فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن
نام بحر : رمل مثمن محذوف


ترجمه تحت الفظی شعر :

یوخدو بیرکس سولیرم من دردیمی بو دنیادا
یالقیــــــــزام من نینیوم دس یوخدو سولیرم یادا

( کسی نیست که در این دنیا دردم را برایش تعریف کنم

تنها هستم چه کار کنم چون دوستی دور وبرم نیست به بیگانه تعریف می کنم )


محرم اولماز بیر نفر دوس دان سورا دوس دردینه

یاد بیلـــــــــــــــــــرم دردیمی افشا ائدر بو دنیادا

( جز دوست کسی نمی تواند محرم درد دل دوست باشد

می دانم ، بیگانه دردم را در این دنیا افشا خواهد کرد )

درد الینن بزمیشم بیر چاره یوخدور دردیمه

هچ تاپولماز بیر نفر بو دنیادا مــــــــــــــن سودادا

( از دست درد خسته شده ام و برای دردم چاره ای نیست

آخه در این دنیا کسی مانند من عاشقی پیدا نخواهد کرد )

من سنین تک گورمه میشم قاش کمان نازلی عذار

هچ تاپولماز بیر نفر بو دنیادا ســـــــــــــــن رعنادا

( من کمان ابرویی مثل تو که چهره ناز داشته باشد ندیده ام

اصلا در این دنیا رعنایی مثل تو پیدا نخواهد شد )

گوزلرین بیر آهو گوزونه بنزیر اونان گوزل

گورمیشم گؤز چوخلار اما من نه هچ بو شهلادا

( چشمانت مانند چشمان آهوست و از آن زیباتر

چشمان زیبای زیادی دیده ام اما مثل چشمان شهلای تو نبوده اند )

ساچلارین بیر دسته سنبول تک اوزونن آسلانوپ

من بوجور ائدیم گمان قرص قمــــــــــر دور دبیادا

( زلف هایت مانند دسته سنبلی از رخساره ات آویزان شده اند

و من گمان بردم که چهرهات قرص قمری در لابلای دبیا است )

سینه وی فکر ایلدیم درده سپر دور سسله سم

قلبوی مـــــــــــن بولمه زیدیم گیزلنیپ دور خارادا

( فکر کردم هر وقت صدا بزنم سینه ات برای دردهایم سپر خواهد بود

فکر نمی کردم که قلبت در داخل سنگ خارا پنهان است )

من آیا اولدوزلارا اوتروپ جفانلان چوخ قه در

یازموشام ســــــــــــوز شعرگونه امّا نه بو شیوادا

( من برای ماه ها و ستارگان خیلی وقت ها از جور و جفایت

سخنان شعر گونه نوشته ام اما چنین شیوا نبوده اند )

با تقدیم احترام : فنائی



عشق یعنی هستی ! . . .

عشق یعنی هستی ! . . .

لرزه بر کوه روانم زده عشق

تیشه غصه به جانم زده عشق

عشق یعنی همه هستی من

شیشه غم به لبانم زده عشق

عشق یعنی سبب ترجمه آیه نور

عشق یعنی خود نور

بودن از حسّ محبّت رنجور

بودن از پیش عزیزانت دور

. . .

عشق یعنی دیدن

عشق یعنی گلی از باغ محبّت چیدن

عشق یعنی متبلور شدن دل ، شدن دل ذرّه

شدن ذرّه دل پر از درد

پر از حس

شدن ذرّه دل سرشار از حسّ تعلّق به وجود

. . .

عشق یعنی هستی

یعنی آغاز تجسّم شدن مطلق غم های کثیر

یعنی آوار فروآمده سقف خیال

بر سراپرده محراب ضمیر

بر سراپرده آباد دل هرچه امیر

بر سراپرده ویران دل هرچه اسیر

. . .

عشق یعنی به عدم رفتن و گم گشتگی ناب در اندام توهّم ، مستی

عشق یعنی هستی !

عشق یعنی نه به حالت پر حالت

از عدم برگشتن

و دل از بودن و ماندن کندن

 و به غم خندیدن

 و لب و لوچه غم بوسیدن

. . .

عشق یعنی به وجود آمدن نقشه شیرینی غم

 با نرمی

عشق یعنی به وجود آمدن حسّ پریدن به فضا

با هیجان ،

از دل و جان ،

با همه خون گرمی

عشق یعنی نرمی

عشق یعنی گرمی .


73/10/19

ع.ف

قالب شعر : نیمایی

وزن شعر : تکرار فعلاتن

نام بحر : رمل مخبون

امان نامه


امان نامه


آنان که امان نامـــــــــه به تو آوردند

نشناختــــــه بودند تو را ، جا خوردند


جاوید شدی و سربلند ای عبّاس ( ع )

هــــــــــر چند که با نیزه تو را آزردند


94/08/01


ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ


قالب شعر : رباعی

وزن شعر : مفعول مفاعیل مفاعیلن فع

نام بحر : اخرب مکفوف ابتر



هنوز فرصت برای ما باقی است . . .

هنوز فرصت برای ما باقی است . . .


هنوز فرصت برای ما باقی است

می توان با یزید و یزیدیان جنگید

می توان با قلم در دست

در جبهه فرهنگ

به صف غیر حق تازید

امر به معروف

نهی از منکر

نماز از سر اخلاص

با نماز خون یادمان داده

هنوز می شود با سید خراسانی

دست داد و بیعت کرد

آل سفیان این زمانه

داعش ملعون را

با همه حامیان معلومش

آن دایه های مهربان تر از مادر

خون مردم به شیشه کرده آمریکا

جان انسان دست تیشه داده اسرائیل

ریشه از آب بیرون کرد

برگ ظلم درخت شیطان را

باد سوزنده خزان بخشید

هنوز فرصت هست

می توان خمینی وار

آن تذوری را که کشته اند

اسلام

در این خاموشی تاریک

ندای احیا در داد .


94/7/24 مصادف با دوم محرم

ع.ف

نشان عشق . . .

نشان عشق . . .


صفای چشم سیاهت سنای قلب من است

ثنای مطلق عشقت صفای قلب من است


قسم به مشق شبم ، این غزل ، ترانه غم

نگاه گوشه چشمت نوای قلب من است


طریق عشق تو راهی است پرخطر ، تاریک

که با غمش سببی بر بقای قلب من است


نشان عشق تو در جان خدا خدا کردن

گواه مهر تو در دل خدای قلب من است


تو آن بتی که امیدم به وصل شیرینش

مثال نور به ظلمت سرای قلب من است


عذاب درد برانگیز نیمه شب هایم

به یاد چشم تو تنها دوای قلب من است


شب است و مشق خیالت ، خیال دل شکنت

خیال دل شکنت خون برای قلب من است


بشارتی به تو عاشق دهم غمت کم باد

که پایداری عشقت دعای قلب من است


71/6/30

ع.ف



توبه

توبه

روزگاری که نه زیباست فریباست

بسا . . .

غرق دریای ریا مردانی

 می کنند آلوده

ساحل سینه خود را به سراب

بعد از آلودگی دیده و دل

می شوند آدم و فردای دگر

نادمند از کرده

و از اقلیم سخن

و دو سه جای دگر

جرعتی نیست گلو را ترکد

 و بگوید آخر :

مگر از کرده توان کرد به چندی توبه

. . . . . . . .

جرعتی نسیت بگوید به رسا

زهر در کام کشیدن مردن

بهتر است از ماندن

از گناه از توبه

یا الهی العفو

یا ، خدایا خواندن

. . . . . . . .

آخ عجب درد بزرگی است !

کنی روز بدی و پس از آن ندبه کنی نیمه شبی

که خدایا ! به غفوری در درگاه کسی چون در درگاه تو نیست

پس گناهان مرا خط بزن از دفتر خود

ـ آن گناهی که شده توبه به صد بار و هزار ـ

که دوباره نکنم باز گناه

بار آخر باشد

کار آخر باشد

و رسد شب به سرانجام خود و صبح کند باز طلوع

و « همان کوزه و آب »

و همان ، آن رفتار

و « همان روز نو و روزی نو » در گفتار . . .


70/8/8

ع.ف



13 مهر ( 5 اکتبر ) روز جهانی معلَم بر تمامی همکاران فرهنگی مبارک باد . . .

 

معلم !

ای کلید قفل تمام علم های در بسته !

جواب اسرار پنهانی

نبض زنده تکنیک

ـ فراسوی مرزهای دانش ـ

و نقطه عطف اعجاز در « ما یسطرون »

و تفسیر آیه های نورانی

. . . . .

معلم !

ای نگاهتان دریا

وسعت دید پاکتان والا

و بینش تابناکتان ،

ـ در روشن گری ـ

مثل خورشید بی همتا !

دستان توانمندتان رونق آبادی

بصیرت آگاهتان چراغ راه آزادی

صبر بی پایانتان الگوی ایثار و فداکاری

نام ارجمندتان

ـ این زیباترین کلام جاری ـ

و منش موزونتان

هدیه ای است خدادادی

. . . . . .

پندار شما محمل اندیشه تاکتیک و تکنیک انبیا

کردارتان آئینه تمام نمای عمل نیک انبیا

گفتارتان وحی منزل بر صدر انبیا

و زجرتان هم سنگ زجر انبیا

. . . . . .

شما وارثان شغل انبیا

 و « ساکنان حرم ستر عفاف ملکوتید »

که در جان جای دارید

بر دیده منَت

و در دل می مانید .

. . . . . . .

کدام فرشته بی بال به پرواز درآید

و بی نور به جلوه گری

که این چنین شما

نه با بال

که با احساس عشق و غرور

به پرواز در آیید

و با نور حیا و متانت

به جلوه گری پردازید

چرا که شما پرتوی از انوار حق

و نوری از خدایید .


85/1/28

ع.ف

عید غدیر خم مبارک باد !

در مدح حضرت علی ( ع )


 امیر المومنین شیر خدا بود

وصیَ  حقَِ بی چون و چرا بود


وصیَِ  مستحقَِ مصطفی شد

علی حقَ و علی از اولیا بود


علی بازوی دیـن بود و ستونش

علی یک پهلوان بی ریا بود


یدالله میادین حماسه

امام المتَقین ، باب الهُدا بود


قسیم النَار و فاروقِ حقیقـــــت

قسیم الجنَةِ ما و شما بود


اگر بوده محمَد شهر دانش

علی باب عبورش بی صدا بود


علی در رزم و در بزمش شب و روز

به جان دشمنانِ دین ، بلا بود


علی خیر البشر ، سیف العدالت

علی روز آتش و شب پارسا بود


علیَِ مرتضی خوش یمنِ شیعه

برای کافران سوءالقضا بود


علی شمعِ شب افروزِ دو عالم

پرِ پروانه مهر و وفا بود


علی یار و علی لطفی خدایی

علی درمان دردِ بی دوا بود


علی بود آبروی دین اسلام

مَن اسلم بود و اوَل مَن صلا بود


علی دریای صبر و استقامت

نماد مومنِ بی ادَعا بود


علی فرمانروایِ جبهه عدل

امیری عادل و مشکل گشا بود


علی راه عدالت ، شاه انصاف

علی راهی برای آه و وا بود


علی شور و علی شعر صلابت

علی کوهِ غمی نا آشنا بود


علی عشق دو عالم در دو دنیا

که خود عاشق نبود و مبتلا بود


علی نور حیا ، نار هدایت

فروغ چهره اش دارالشفا بود


علی چشم سخاوت ، چشمه بذل

علی حتَی که خشمش دل ربا بود


قوی دست و قوی پنجه قوی پا

قوی خیبر شکن ، خیبر نما بود


بگویی یا علی آسان شود کار

چون اسم اعظمش رمز بقا بود


بخواه امداد ، از نام شریفش

کمی غیرت علی خواهان ما بود


94/7/10

ع.ف

من بی تو مرگم . . .

من بی تو مرگم . . .

کوره راه هجر را می پویم در گلوگاه غم

با سر درگمی مثل کبوتری دور از دیار سر گشته در دل ستم

مثل خماری بدون جام

بی نشان ، بی نام

تا شاید در انتهای راه دست بر دامنت یازم

تا از نام و نشان تو ، نام و نشانی برای خود سازم

و لحظه ای دور از غبار درد و رنج شوم

در لذّت شادی به اوج روم

. . . . . . . .

من کوره راه مرگ را در زمستان سرد

با روی زرد

 بی هم زبان ، بی مرام ، بی نوا

نابلد به راه ، نا آشنا

با شتاب می پویم

و با خود خدا خدا می گویم

. . . . . . . .

نه ! نه ! ولی من مرام دارم

نشانی از تو و از ریشه عدل تو نام دارم

مرام من تویی

ریشه نام من تویی

 کعبه آمال من در صبح فردای صادق تویی

آن که شمشیر می کشد به ریشه فاسد فاسق تویی

پس چون تویی هدف

در دل سرمای سرد زمستان بی علف

توشه نخواهم به پشت آویخت

یا شهری برای یافتن هم سفر به هم واریخت

 هم زبان نمی خواهم

یار نامهربان نمی خواهم

که سکوت سرد سرمای زمستان بشکند

فریاد ناسازی دوران به طبل چاره سازی زند

پس مرا در این کوره راه ، کوله بار جز مرام دیدنت

جز گلی از باغ روی چیدنت

جز امید لحظه ای با تو بودنم

جز به تو ابراز عشق خود نمودنم

 نیاز نسیت نیاز من تویی فقط

چاره ساز من تویی فقط

. . . . . . .

من برآنم که نیم لحظه ای کوتاه

دست در دست هم بگذاریم بی همراه یا باهمراه

و در پیش تو و در کنارتو

و برای افتخار تو

حال به حالی شوم

از بی هم زبانی و از هرچه غصه خالی شوم

. . . . . . . .

نمی دانم از کدام راه رفته ای !

اما کمی درنگ تا رسم به تو ، به آن کوچه و باغ که از آن گذشته ای

تا رسم به بوستان چشم تو

به تار و پود زلف پریشان خشم تو

ای نگار من !

پس بمان کنار من

چون تویی قرار من

من گلم تویی بهار من

. . . . . . . .

بی گل ، بهار ، بهار نیست

بی یار یار ، یار نیست

دریا بدون قطره قطره آورهای موج ، دریا

صحرا بدون آب و علف صحرا

کوه بی ریگ و صخره وشن کوه نیست

دریا بدون موج ، صحرای بی علف خودت بگو که چیست ؟

من بی تو و بی عشق هاله رخسار تو

دور از کنار تو

نه منم

همیشه از غم و از غصه دم زنم

بی تو سنگم و سردم

بی تو نغمه جیرجیرکی در گوشه ویرانه های دردم

که شبانگاه

در راه

به هِق هِق حَق حَق

تا می خورد طوقّی به طق

با این عشق پاکم

پاسخی غمناکم

بی تو اضطرابی به پوستین طفل انتظار در مکتب هجرانم

بی تو بی خویشم با تو از خود بی خود می مانم

. . . . . . .

من بی تو مرگم

غنجه ای نشکفته زیر رگبار تگرگم

مرگ علاقه و عشق و امید و شوقم

 من بی تو بی ذوقم

بی کارم و بی کوشش و بی دوندگی

مرگ علاقه به شبنم سحرگاه زندگی

که پاک می کند چرک اندوه را از نگاه خسته عاشق وامانده

از تبار شادچهره ها جامانده

مرگ عشم ، عشق نوباوه ای به وصلی ابدی

مرگ امیدم ، امید دردمندی که به دردش نمی رسد احدی

مرگ شوقم ، شوق عاشقی بی قرار

باید که بسوزم و بسازم با سفیر مرگ انتظار

مرگ ذوقم ، ذوق سال های بی زمان و روز و ماه و فصل

باید که بپوسم دراتنظار آرزوی وصل

باید که بخوابم درون رخت مرگ

مثل برگ

باید که بمیرم

تا شاید دست مهربانت بگیرم

. . . . . . . .

بیا که بی وجود تو خورشید بی رنگ است

و آسمان بی طلعت مبارکت نشسته در دریای زنگ است

بیا که دل ها همه از سنگ است

و غروب آفتاب در حجله شفق دل تنگ است

بیا که دیگر گل کرشمه ستاره ای نمی روید

بیا که هر کسی هر کجا که می بینی از عدل یا از ظلم سخن می گوید

بیا که سایه ها در دیوارها مرده اند

بیا که عدل و عدالت را ظالمان به تاراج برده اند

بیا که نیم نگاه تو خورشید را جلا می دهد تنها

و آسمان چشمانت رنگ شفق را صفا می دهد تنها

بیا که عکس تو آیینه ها را صداقت دهد تنها

و شکفتن سایه تو به دیوارهای خشک طاقت دهد تنها

بیا که من تنها کنار تو دل شادم

بیا و بنده نوازی نما و کن یادم

بیا که تنها قلب مهربانت خواهانم

نگذار که از تبار شادچهره ها جامانم

بیا که جز دل آیینه ات

آن پاره آبگینه ات

چیز دیگری نمی خواهم

بیا و کوتاه کن راهم

بیا بیا هدیه آور به من طپش های سینه در هیاهوی گرما را

بیا بیار انفجار سکوت سرما را

بیا پس از قرن ها زندگی در خفا ظهور کن

لطف کن چشم عاشقان خود را پر از حضور کن

 . . .

70/4/23

ع.ف

عید باسعادت قربان مبارک باد .

عید قربان . . .


عیــــــــد قربان است و جان قربان جانان لازم است

دل فدای عشــــــــق جانان کردن و جان لازم است


باید از روی یقین دل تابــــــــــــــــــــــع یزدان نمود

رجعت از خود خواهی خود سوی یزدان لازم است


دور باید بودن از هــــــــــــــــر غلّ و غش در کارها

عیـــــــد قربان دوری از هرگونه شیطان لازم است


هر بتـــــــــــی را در درون پرورده ای باید شکست

جنـــــــــــــــــــــگِ با امّاره و لوّامه الآن لازم است


پاک باید کرد دشـــــــــــــــت سینه را از خار حرص

باغ جان را از سحاب لطــــــــــــف باران لازم است


در صفای بندگی سعی صفا دشــــــــــوار و سخت

مروه را اتمام حجّت ذبــــــــــــــح قربان لازم است


دل حریم پاک عشقــــــــــــــــــی تابناک از آسمان

آسمان سینه را آن عشــــــــــــق تابان لازم است


جادّه تاریک سربالای عشــــــــــــــــــــــق بنده را

بارش نوری خدایی مثـــــــــــــــل ایمان لازم است


هر کسی خواهد که اعمالش شـــــود مقبول حق

عیـــــــــد قربان خنده رو چشمان گریان لازم است


۹۴/۷/۲

ع.ف